Een log oor

‘Wie niet horen wil zal het moeten voelen’, zo werd mij dat al als kind ingepeperd.
Zou ‘oor-log’ daar iets mee te maken kunnen hebben?
Heel veel oorlog en heel veel herdenken, hoe moeten we dat verstaan?
Waar laten we onze oren naar hangen? Naar wat ons wordt voorgehouden door  ‘officials’, die de nationale herdenking voor ons opvoeren en ons willen laten geloven dat meer bommen en granaten de wereld veiliger maken?

Als je je verhaal baseert op een leugen, zal je steeds meer moeten gaan liegen en als je niet door de mand wil vallen dan is ‘oorlog’ een laatste redmiddel.
Berouw, vergeven en oor hebben voor wat waar en goed is, kan je niet van een ander eisen of verwachten, laat staat van ‘officials’.

Het komt er dus op aan om zelf oor te krijgen voor wat waar en goed is en daar is het Woord voor. Een traag en log oor zal dat Woord niet makkelijk horen en ben je misschien een domoor. Maar heb je de oren voor dat Woord uit een ander oord eenmaal gespitst dan weet je wat je te doen staat. Er naar handelen is vers twee en zal dus nog wel wat voeten in aarde hebben. Maar je weet dan in ieder geval wel dat je niemand meer iets kan verwijten. Je oor-deelt niet meer. Daar begint de vrede.